Zijn de huidige advocaat-stagiaires hetzelfde als die van vijf jaar geleden? Met andere woorden, kijk jij, als ervaren advocaat-medewerker, naar een kopie van je jongere zelf? Als je deze vraag nu stelt aan een advocaat medewerker met 7+ jaar ervaring weet je in ieder geval wat voor antwoord je krijgt: nee, absoluut niet! Hetzelfde? Hou toch op.
Ten eerste weten ze nog zó weinig. Leren ze echt niks meer op de universiteit? Dat memo had ik beter zelf kunnen schrijven en ik had daardoor ook echt geen tijd om uit te leggen hoe het anders moest. En die opleiding, hoe vaak kan je daar over klagen. Je opdrachten maken tijdens werktijd, hoe durven ze dat überhaupt te vragen. Ook nog zoiets, toen ik om 17u belde, zei de stagiair doodleuk dat hij net zijn laptop dichtklapte omdat het hem eindelijk was gelukt om een padelbaan te reserveren. Morgen zou ik de eerste zijn. Het léf. Als je nou spitsuur met de kinderen hebt, oké, dan begrijp ik dat je even niet bereikbaar bent. Dan is het namelijk een drukte van jewelste. Dat is tenminste een goede reden. Wij werkten ook wel echt harder. Ik zeg niet dat dat moet, want zo hard werken is voor niemand leuk. Maar dit is ook weer het ander uiterste. Nog een belangrijk punt waar wij op verschillen, de stress! Ongelofelijk. Op alles wordt krampachtig gereageerd. Nooit kan iets gewoon makkelijk gaan. En ook gewoon nee zeggen tegen een taak die voortvloeit uit een project waar iemand gewoon al in zit. Ik moet dat maar met de partner gaan bespreken krijg ik te horen. Geen haar op mijn hoofd die destijds bedacht zoiets te zeggen. Die generatie Z, ik weet het niet hoor. Ik vraag me af of ze ooit snappen hoe het leven in elkaar steekt. Juist nu twee mensen achter elkaar ontslag hebben genomen, begrijp je toch wel dat je even een tandje bij moet zetten?
Is hier nu eigenlijk veel veranderd, of helemaal niets?
Voltrekt hier dus niet gewoon precies hetzelfde als altijd gaande is binnen de advocatuur? De ervaren advocaten hebben het idee dat de jonkies minder hard willen werken. De jonge advocaten raken geïrriteerd en omdat het hebben van kinderen blijkbaar de enige goede reden is om tussen 18u en 20u niet bereikbaar te zijn. En zo zijn er nog 10 voorbeelden te noemen. Dit riedeltje kan je nu afspelen, 10 jaar geleden, en over 5 jaar ook. Het enige verschil is dat degene die er nog werkzaam zijn, zijn getransformeerd in het voorbeeld waarvan zij hoopte dat ze het nooit zouden worden.
Conclusie
Is de nieuwe generatie minder dan toen jij vroeger jong was? Nee. Houdt het systeem zichzelf in stand? Ja. Wordt hier dan iets aan gedaan? Nee. Is dat nodig? Wellicht niet, want er wordt toch geld verdiend? Neem je een risico als je deze uitdagingen niet aanpakt? Ja, een groot risico voor de toekomst van het kantoor. Zal het team beter presteren als dit soort aannames, irritaties en inefficiënties uit de lucht zijn? Ja. Zal dit aanpakken een positief effect hebben op de werkcultuur en het behoud van medewerkers? Ja. Gaan we er dan nu écht iets aan doen? Ja! Neem initiatief, verandering begint bij jezelf